فسیلی که راز میزان بزرگ نهنگ ها را فاش کرد! - وبلاگ بینام

به گزارش وبلاگ بینام، اکتشافات دیرنه شناسی در خاتمه سال میلادی 2021 جنبه هیجان انگیزی به خود گرفته و این بار دانشمندان در نوادای آمریکا پیروز شدند تا فسیل دایناسور غول پیکری از گونه ایکتیوسور را بیابند که قدمت آن به بیش از 244 میایون سال پیش باز می شود. نکته جالب توجه در مورد این کشف، گونه تازه و ناشناخته این جانور است که می تواند بسیاری از باور ها در مورد این غول دریایی اعصار باستانی را دگرگون کند.

به گزارش وبلاگ بینام، با مقدار جمجمه 2 متر (6.6 فوت) و مقدار بدن تقریبی 17 متر (56 فوت)، گونه تازه شناسایی شده ایکتیوسور بزرگترین حیوان کشف شده از دوران تریاس میانه (242-244 میلیون سال پیش) است. این خزنده دریایی غول پیکر که Cymbospondylus youngorum نام دارد، حداکثر 8 میلیون سال پس از ظهور اولین ایکتیوسور ها وجود داشته است. این امر نشان دهنده رشد بسیار سریع تر مقدار آن ها می باشد که ممکن است به وسیله فرآیند های پس از انقراض دسته جمعی جانوران در دوره پرمین (250 تا 290 میلیون سال پیش) ایجاد شده باشد.

ایکتیوسور ها گروه موفقی از خزندگان دریایی بزرگ در بیشتر دوران مزوزوئیک بودند. این موجودات برای اولین بار پس از انقراض دسته جمعی موجودات در دوره پرمین، در حدود 248 میلیون سال پیش (دوران تریاس اولیه) در اقیانوس ها ظاهر شدند و در اوایل دوره کرتاسه پسین یعنی 90 میلیون سال پیش منقرض شدند. آن ها مانند دلفین ها و نهنگ ها هوا را تنفس می کردند، بدنی روان برای حرکت در آب داشتند، از چشم هایی درشت برای بهبود دید در عمق بهره می بردند و جمجمه ای کشیده با آرواره های پر از دندان های مخروطی شکل برای صید ماهی و ماهی مرکب داشتند.

این جانوران غول پیکر احتمالاً مانند نهنگ های قاتل امروزی، پادشاه شکارچیان دریایی در عصر خود بوده اند، اما تا همین اواخر شواهد مستقیم کمی در خصوص این موضوع وجود داشت. دکتر مارتین ساندر، دیرینه شناس دانشگاه بن و موسسه دایناسور ها در موزه تاریخ طبیعی کانتی لس آنجلس، می گوید: ایکتیوسور ها از گروهی ناشناخته از خزندگان خشکی نشأت می گیرند و با هوا تنفس می کردند. از اولین اکتشافات فسیل آن ها در جنوب انگلستان و آلمان در بیش از 250 سال پیش، ما حتی پیش از دایناسور ها با این موجودات غول پیکر آشنا بودیم و همین امر سبب شکلگیری تخیلات و افسانه های متعددی درباره آن ها شده است.

اکنون جمجمه Cymbospondylus Youngorum که به خوبی حفظ شده، به همراه بخشی از ستون فقرات، شانه و باله جلویی، در کوه های آگوستا نوادا در ایالات متحده کشف شده است. قدمت بقایای فسیلی به دوران تریاس میانه بازمی شود که نشان دهنده اولین مورد از یک ایکتیوسور است که توانسته به ابعاد بزرگی برسد. در واقع، Cymbospondylus youngorum تنها 2.5 میلیون سال پس از ظهور پیرترین خویشاوند پیشنهادی ایکتیوسور که مقدار آن کمتر از یک متر بود، تکامل یافته که این نشان دهنده یک تکامل سریع در مقدار بدن است.

پوزه دراز و دندان های مخروطی شکل نشان می دهد که این حیوان ماهی مرکب و ماهی را شکار می نماید، اما مقدار آن به این معنی است که می تواند خزندگان دریایی کوچکتر از خود را نیز شکار کند. دکتر خورخه ولز ژواربه، دستیار در موزه تاریخ طبیعی کانتی لس آنجلس، می گوید: به عنوان محقق، ما اغلب در خصوص شباهت های بین ایکتیوسور ها و سیتاسوس ها صحبت می کنیم، اما به ندرت به جزئیات می پردازیم. این کشف یکی از شانس هایی است که می تواند به این فرآیند یاری کند، زیرا به ما این امکان را می دهد تا در خصوص تکامل مقدار بدن در این گروه جانوران دریایی کاوش کنیم و بینش بیشتری به دست آوریم.

محققان اکنون دریافتند که در حالی که هر دو گونه سیتاس و ایکتیوسور ها دارای مقدار های بسیار بزرگی بودند، سیر تکاملی مربوط به آن ها به سمت غول پیکر شدن متفاوت بود. ایکتیوسور ها در همان دوران اولیه تکامل خود، سمت غول پیکر شدند، در حالی که نهنگ ها برای رسیدن به چنین ابعادی، راهی طولانی را در پیش داشتند. آن ها بعلاوه راستا متفاوتی را در ارتباط میان مقدار بزرگ بدن و شکاچی شدن، یا از دست دادن دندان های خود طی کردند.

دانشمندان می گویند: سیر سریع تکامل ایکتیوسور ها به سمت غول پیکر شدن، احتمالاً به لطف وجود تعداد زیاد آمونیت ها و کنودونت های مارماهی مانند بدون آرواره ای بود که خلأ زیست محیطی را پس از انقراض جمعی دوره پایانی پرمین پر می کردند. به هر حال، در حالی که راستا های تکاملی آن ها متفاوت بود، هم نهنگ ها و هم ایکتیوسور ها به بهره برداری از زنجیره های غذایی متکی بودند که واقعاً سبب بزرگ شدن مقدار بدن آن ها می شد. نتایج این پژوهش در نشریه معتبر Science منتشر شده است.

منبع: sci-news

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ بینام