عکس ، شکار خارق العاده یک ابر نواختر به وسیله هابل - وبلاگ بینام

به گزارش وبلاگ بینام، ایسنا نوشت: تصاویر هابل یک ستاره را تنها هشت ساعت پس از تبدیل شدن به یک ابرنواختر نشان می دهد و این مشاهدات تازه کشف شده، نور جدیدی را بر روی بعضی از اولین ستارگان دنیا می افکند.

هنگامی که یک ستاره با سوخت خود می سوزد، در خود فرو می ریزد و در یک ابرنواختر فاجعه بار که نور آن را میلیون ها سال نوری در سراسر کیهان طنین انداز می نماید، منفجر می گردد.

مشاهدات بی درنگ ابرنواخترها تقریباً ناشناخته است. با این حال، گروهی از ستاره شناسان به تازگی تصاویری را کشف نموده اند که مراحل اولیه انفجار یک ستاره را در حین جستجو به وسیله داده های جمع آوری شده به وسیله تلسکوپ فضایی هابل نشان می دهد.

دانشمندان، این مجموعه چشمگیر را در تصاویر آرشیوی از هابل پیدا و تعیین کردند که آنها در عرض چند ساعت پس از فروپاشی ستاره گرفته شده اند. آنها یافته های خود را در مقاله ای در مجله Nature منتشر نموده اند.

ونلی چن (Wenlei Chen) پژوهشگر فوق دکتری در دانشگاه مینه سوتا و سرپرست این مطالعه گفت: ما انتظار داشتیم موارد گذرای بیشتری را شناسایی کنیم که به وسیله جستجوهای گذشته نادیده گرفته شده بودند، اما از یافتن تصاویر متعددی از یک ابرنواختر تازه شگفت زده شدیم. عکس های فوری از این ابرنواختر به سرعت در حال تکامل کاملا غیرمنتظره بود.

مشاهده یک ابرنواختر در حال رخ دادن

این ابرنواخترِ به سرعت در حال تکامل در خوشه کهکشانی آبل 370 در فاصله تقریباً 5 میلیون سال نوری از ما واقع شده است و در دسامبر 2010 به وسیله هابل شناسایی شده است. چن و همکارانش برای مشاهده گذرهای نوری ضعیف در داده های آرشیوی هابل اقدام کردند، اما با این صحنه روبرو شدند و از یافتن چیزی کاملاً انفجاری شگفت زده شدند.

چن و همکارانشان سه تصویر از همگرایی گرانشی را از این ابرنواختر کشف کردند. همگرایی گرانشی زمانی اتفاق می افتد که یک جرم بزرگ مانند یک خوشه کهکشانی، فضا-زمان را در اطراف خود خم و مانند یک عدسی در مقابل عبور نور عمل کند. این واقعه اغلب اجرامی مانند کهکشان ها و ستارگان دورتر را بزرگ می نماید. نمونه اخیر از آن را می توان در اولین تصویر علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب از خوشه کهکشانی SMACS 023 مشاهده کرد که شامل نمونه های مختلفی از همگرایی گرانشی است.

همگرایی گرانشی هنگامی روی می دهد که نورِ یک چشمه درخشان بسیار دور مانند یک اختروش در مسیر خود تا رصدگر، از کنار جرم پرجرم دیگری مانند یک خوشه کهکشانی بگذرد و مسیر آن خمیده گردد. جرم میانی، عدسی گرانشی نامیده می گردد. این پدیده یکی از پیش بینی های نظریه نسبیت عام اینشتین است.

براساس نظریه نسبیت عام، جرم می تواند فضا-زمان را خمیده کند و در نتیجه یک میدان گرانشی بسازد که می تواند نور را منحرف کند. این پدیده را نخستین بار آرتور ادینگتون در سال 1919 در جریان یک خورشیدگرفتگی آزمود که در آن نور ستاره ای که از نزدیک خورشید می گذشت کمی خم شد و در نتیجه مکان ظاهری ستاره کمی جابه جا شد.

با همگرایی گرانشی می توان اطلاعاتی درباره جرم میانی از جمله جرم آن به دست آورد. در تصاویر هابل سه عکس با همگرایی گرانشی، مراحل اولیه ابرنواختر را در مراحل مختلف نشان می دهند. اولین تصویر، ستاره ها را تنها شش ساعت پس از انفجار نشان می دهد.

دانشمندان بر اساس محاسبات انتقال به طیف سرخ این ستارگان معتقدند این ابرنواختر تقریباً 11.5 میلیارد سال سن دارد. لازم به ذکر است که انتقال به سرخ معیاری برای اندازه انبساط دنیا است.

5858