حرف های یک غسال زن در روزهای کرونایی - وبلاگ بینام

به گزارش وبلاگ بینام، لیلا در این روزهای کرونایی در از درگذشتگان این بیماری و رنجی که می برد، گفت.

به گزارش وبلاگ بینام، لیلا تقوی غسال آرامستان سمنان است. در گفت و گو با ایرنا، صحبت هایی کرد که چکیده آن بدین توضیح است: ابراز داشت: من هم مانند دیگر مردم جامعه از مریض شدن، مردن و از دست دادن عزیزانم می ترسم و به همین دلیل از تمام اقوام و بستگان در تماس های تلفنی متعدد می خواهم برای حفظ سلامت خود و قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا، در خانه بمانند.

غسال سازمان مدیریت آرامستان های شهرداری سمنان گفت: هر روز ساعت هفت و نیم صبح تا 2 و نیم بعدارظهر در غسالخانه شهرداری سمنان مشغول به فعالیت هستم و اکنون با شیوع ویروس کرونا، فوتی های ناشی از این ویروس را با رعایت احکام اسلامی، شرعی و عرفی غسل و کفن می کنیم و هربار که پیکر بی جان بیماران مبتلا به کرونا را می بینم در ذهنم این جمله با علامت سوال پررنگ می گردد که چرا در خانه نمی مانیم تا عزیزانمان سالم باشند.

برای غسل و کفن براساس احکام اسلامی، شرعی و عرفی فوتی های ناشی از ابتلا به ویروس کرونا، لباس های محافظ مخصوص می پوشم و ماسکی شبیه ماسک های مخصوص حفاظت برابر بمباران شیمیایی در زمان جنگ استفاده می کنم و صورتم را به منظور جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا می پوشانم.

پیکر فوتی های ویروس کرونا مانند پیکر دیگر فوتی ها است و تفاوتی ندارد و چون نکات بهداشتی را رعایت می کنم ترسی ندارد، اما نگاه اطرافیان بعد از غسل و کفن فوتی های کرونا مرا می ترساند.

نگاه اطرافیان وقتی که فوتی های کرونا به غسالخانه می آورند مرا آزار می دهد و گاه در تقلایی زیرکانه کوشش می نمایند خود را از جسد دور نمایند و دیدن این نگاه آزاردهنده مرا از کارم دلسرد می نماید.

این غسال خانم ابراز داشت: نمی توان با شیوع ویروس کرونا دست از کار و کوشش برداشت و بعضی کارها باید انجام گردد تا کار مردم دچار گیر و گرفتاری نگردد.

در غسالخانه ویژه زنان 2 نفر بودیم که همکارم با شیوع ویروس کرونا، از ادامه کار کناره گیری کرد و رفت و من تمام مراحل غسل و کفن را به تنهایی انجام می دهم که گاه برایم خسته نماینده است و توانم را می گیرد.

بعد از انتها روز کاری با تعویض لباس کار و ضدعفونی کردن دست ها به خانه برمی گردم.

وی اضافه نمود: از روز اول عید به سهم خود برای شکست ویروس کرونا به دیدن اقوام و بستگان نرفتم و تلفنی ضمن احوالپرسی کردم.

برای آیین تشییع پیکر فوتی های کرونا تقریبا هیچ یک از اعضای خانواده های آنان نیامدند. البته کار درستی است، چرا که همین کار مانع از انتقال ویروس کرونا، می گردد.

تا الان که نشنیدم همکارانم مبتلا به ویروس کرونا شده باشند

از بین فوتی های کرونا که غسل و کفن کردم، چهره پیرزنی که بیش از 100 سال سن داشت ذهنم را به خود مشغول کرد و ناراحت شدم.

این خانم غسال اضافه نمود: لحظه ای که پیکر فوتی ها را غسل و کفن می کنم فقط این جمله از ذهنم عبور می نماید که در این جهان یک خوبی می ماند یک بدی، چه خوب است که نام نیک از ما به جا بماند.